Drijfproef geslaagd!

Deze week hebben we ingepland voor de het controleren van het drijven en stabiel blijven van de werken. Heel spannend dus, want veel van de werken zijn vrij groot daarvan hebben we de drijfkwaliteiten nog niet kunnen testen.
We willen graag dat de werken niet op vlotjes drijven of geforceerd boven water blijven maar net als planten en waterdieren drijven door het materiaal en de constuctie. We hebben verwachting dat het drijft maar op het laatste moment slaat ineens de twijfel toe en veranderd de deadline in een monster.
Gelukkig kan het deadline-monster weer terug waar die vandaan kwam want de werken drijven tot onze vreugde uitstekend!
kijk mee:


of op youtube:

wie bedenkt zoiets?

In Maart vlocht ik een nest in elkaar, plastic touwtjes met glittertjes erin, pitriet, takken en gevonden materiaal. Aan het grote nest kwam een klein nestkamertje.
Verbonden met het grote nest. Voor de tienermoeder. Het was niet de bedoeling maar h is het nu eenmaal zo. En als het zo is maken we er maar wat moois van.

In Mei liep ik tijdens de avondvierdaagse langs een drijvend nest. Glanzend zwarte meerkoeten pasten trouw en toegewijd op hun nest. Het zijn vogels maar ze houden niet van vliegen. Moeten ze toch vluchten dan rennen ze liever over het water. Ze migreren bij voorkeur s'nachts, hun genante gefladder uit het zicht.
Het meerkoet kuiken zet zich in zijn kleed af tegen het formele en sobere outfit van zijn ouder. Een leerachtig rood kopje roept visueel om gevoed te worden daaronder een uitbundige kraag van oranje,wit en grijs. Ze zijn een gemakkelijk prooi voor reigers en andere hongerigen. Slechts met geluk overleeft een enkele van het 8 koppige nest. Je zou denken dat onzichtbaarheid en bescheidenheid hem zou dienen. Maar het kuiken laat zich niet door angst beknotten zet een roltoetertje aan zijn snavel en kleed zich voor zijn mogelijk korte leven feestelijk.

idee geboren

Afgelopen voorjaar werd bij ons het idee geboren iets te laten ontspruiten in het water van de grachten. Heel dichtbij in onze eigen woonplaats. Wij, Marjan Beuker en Henrike Gootjes, kennen elkaar al langer en draaien al een poosje om elkaar heen en dit voelde als het moment samenwerking te zoeken en te kijken of we gezamenlijk in een vruchtbaar kunstenmakers proces konden komen.
Dus we namen de tijd een aantal weken in het atelier te werken, experimenten en thema's te onderzoeken. Hierover wellicht meer in deze blog.

We onderzochten welke materialen blijven drijven, wat spannend blijft in water. De spanning tussen lelijkheid en schoonheid. Tussen verval en groei.

omschrijving van het project

Water heeft in de geschiedenis van Leeuwarden een grote rol gespeeld, in transport, economie, cultuur en vrije tijd. Het is verweven met leven in de stad. Water speelt verder ook een centrale rol in een mensen leven, we bestaan voor ruim 80 procent uit water.
Water zuivert, vervoert, voedt, lest, verstikt, sompt, draagt, sijpelt, lieflijk levensgevend en dodelijk gevaarlijk.
We willen tijdens de zomerperiode aandacht vestigen op het water in de grachten en de ruimte van de grachten gebruiken als expositieruimte. Op een mysterieuze, subtiele manier zijn kunstwerken aanwezig. Gemaakt van zoveel mogelijk hergebruikt materiaal. Vrouwelijk, gehaakt, gebreid, geknoopt, bijeengevoegd. Refererend aan planten, bloemen, kleine bestaande en onbestaande dieren. Die groeien, ontbotten, ontpoppen, bloeien.


Dit project is openbaar en toegankelijk voor publiek, voor inwoners en bezoekers van Leeuwarden. Het vestigt aandacht op het water en de schoonheid ervan en brengt mensen op vrolijke onbedoelde manier in contact met kunst. We maken voor dit tijdelijke werk zoveel mogelijk gebruik van gebruikte materialen en zullen niet ingrijpen op de structuren van de grachten of verkeer belemmeren.
Dit poëtische en speelse werk is positief en aangenaam voor de stad van Leeuwarden.
De grachten worden steeds mooier en schoner, (de blauwe diamant) waarop met plezier in boten en pramen wordt rondgevaren.

Hoewel dit project als autonoom en volwaardig beschouwd en ontwikkeld wordt, hopen we ook dat het aanleiding en opmaat is voor een groter, intensiever project voor de zomer van 2012 waarin we dit project letterlijk willen laten groeien, bloeien en feestelijk vruchtbaar laten woekeren. Henrike Gootjes wil avonden organiseren met diverse groepen vrouwen (met voorkeur groepen die niet per se veel in aanraking komen met kunst) en samen met
hen praten over inspirerende vrouwen en werken aan dit project. Marjan Beuker zou graag andere kunstenaars willen stimuleren om in de zomer van 2012 ook tijdelijke werken te maken in de grachten of met water.

Dit zomerproject moet dus in kwaliteit op zichzelf kunnen staan, maar ook bezwangerd zijn van het project van volgend jaar. Nu vinden er kleine mysterieuze ingrepen plaats en volgend zomer vindt er een explosie van levendigheid plaats door medewerking van al deze vrouwen in de context van dit werk. Het laat vruchtbaarheid, vrouwelijkheid, plezier, creativiteit en kracht zien.

Hoera!

Na een tijd van schetsen en het uitwerken van de prille plannen hebben we bij verschillende partijen gevraagd om financiele steun dit project mogelijk te maken.
Tot onze vreugde weten we sinds een paar dagen dat twee partijen definitief hun steun hebben gegeven! Op een aantal anderen moeten we nog even wachten op een reactie. Daarover moet vanzelfsprekende vergaderd en gedebatteerd worden door verstandige mensen. Ondertussen geeft de toegezegde steun energie en enthousiasme om in het atelier verder te werken aan het project.
Er is een aantal watervogels ontstaan, een van een pauw-achtig soort met een verleidelijke staart en ietwat arrogante blik. Ook een fijn ontluikend meisjes-vogel-dier.

babies

Om het moederdier heen drijven vele baby's.
Ze lijken een beetje op een kikkervis, een spermacel of een inktvis, maar ook op de enkele overgebleven sok waar je op de kleuterschool twee knopen op naait en een handpop van maakt.
Ze lijken niet op hun moeder.
Wel op elkaar.
Ze hebben een zuigend mondje, schele grote ogen;versiert met kleuren, wimpertjes en verleidelijkheid.
Ze hebben(nog) geen ledematen enkel een rug vinnetje en een uitbundige staart.